کد مطلب:173126 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:179
ثمره ی عبودیت
(ان كل من فی السماوات والأرض الا آتی الرحمن عبدا)؛ [1] بلكه هیچ موجودی در آسمان ها و زمین نیست، جز آن كه خدا را بنده ی فرمان بردار است.
راز و رمز عروج، «عبودیت» است. اگر بنده، به وظایف خود عمل كند، از الطاف الهی بهره مند می گردد و جانشین خدا در روی زمین می گردد:
(سلام علی نوح فی العالمین، انا كذلك نجزی المحسنین انه من عبادنا المؤمنین)؛ [2] سلام بر نوح در میان جهانیان. ما چنین نیكوكاران را پاداش می دهیم. كه او به حقیقت از بندگان با ایمان ما بود.
انسان در سیر و سلوك عرفانی خود، باید با برنامه ی بندگی و پرستش خدا سیر كند كه خداوند متعال این راه عبودیت را مقرر فرموده است؛ گویی راه دیگری تعیین نشده است.
از نظر علمی و دستوری، یكی از وظایف الهی لا اقل برای اهل معرفت و عرفان این است كه از راه عبودیت به مراحل عالی برسند تا خداوند، حقایق عالم هستی را به آنان نشان دهد، چون خداوند فرموده است: (لنریه من آیاتنا) گویی عبودیت، اساس و پایه ی نشان دادن و به رؤیت رساندن خداوند سبحان، آیات خود را به عباد و بندگان خالصش می باشد.
در قرآن كریم، هر جا نام پیامبری ذكر می شود، مقام عبودیت او یادآوری شده است. به نمونه هایی از آن ها اشاره می شود:
1. (سلام علی نوح فی العالمین، انا كذلك نجزی المحسنین، انه من عبادنا المؤمنین)؛ [3] سلام بر نوح در میان جهانیان. ما چنین نیكوكاران را پاداش می دهیم. كه او به حقیقت از بندگان با ایمان ما بود.
2. (و اذكر عبدنا داوود ذا الأید انه أواب)؛ [4] و از بنده ی ما داود یاد كن كه بسیار نیرومند بود و دائم به درگاه ما توبه و انابه می كرد.
3. (و اذكر عبدنا أیوب اذ نادی ربه أنی مسنی الشیطان بنصب و عذاب)؛ [5] یاد كن بنده ی ما ایوب را هنگامی كه به خدا عرض كرد شیطان مرا رنج و عذاب رسانید.
4. (سلام علی ابراهیم، كذلك نجزی المحسنین، انه من عبادنا المؤمنین)؛ [6] سلام و تحیت خدا بر ابراهیم باد. ما نیكوكاران را این چنین پاداش می دهیم. زیرا او از بندگان با ایمان بود.
5. (لن یستنكف المسیح أن یكون عبدا لله)؛ [7] هرگز مسیح از بنده ی خدا بودن ابا و استنكاف ندارد...
6. (ذكر رحمة ربك عبده زكریا)؛ [8] یاد كن حكایت او را وقتی كه خدای خود را پنهانی و از صمیم قلب ندا كرد.
راز و رمز عروج، «عبودیت» است. اگر بنده، به وظایف خود عمل كند، از الطاف الهی بهره مند می گردد و جانشین خدا در روی زمین می گردد:
(سلام علی نوح فی العالمین، انا كذلك نجزی المحسنین انه من عبادنا المؤمنین)؛ [2] سلام بر نوح در میان جهانیان. ما چنین نیكوكاران را پاداش می دهیم. كه او به حقیقت از بندگان با ایمان ما بود.
انسان در سیر و سلوك عرفانی خود، باید با برنامه ی بندگی و پرستش خدا سیر كند كه خداوند متعال این راه عبودیت را مقرر فرموده است؛ گویی راه دیگری تعیین نشده است.
از نظر علمی و دستوری، یكی از وظایف الهی لا اقل برای اهل معرفت و عرفان این است كه از راه عبودیت به مراحل عالی برسند تا خداوند، حقایق عالم هستی را به آنان نشان دهد، چون خداوند فرموده است: (لنریه من آیاتنا) گویی عبودیت، اساس و پایه ی نشان دادن و به رؤیت رساندن خداوند سبحان، آیات خود را به عباد و بندگان خالصش می باشد.
در قرآن كریم، هر جا نام پیامبری ذكر می شود، مقام عبودیت او یادآوری شده است. به نمونه هایی از آن ها اشاره می شود:
1. (سلام علی نوح فی العالمین، انا كذلك نجزی المحسنین، انه من عبادنا المؤمنین)؛ [3] سلام بر نوح در میان جهانیان. ما چنین نیكوكاران را پاداش می دهیم. كه او به حقیقت از بندگان با ایمان ما بود.
2. (و اذكر عبدنا داوود ذا الأید انه أواب)؛ [4] و از بنده ی ما داود یاد كن كه بسیار نیرومند بود و دائم به درگاه ما توبه و انابه می كرد.
3. (و اذكر عبدنا أیوب اذ نادی ربه أنی مسنی الشیطان بنصب و عذاب)؛ [5] یاد كن بنده ی ما ایوب را هنگامی كه به خدا عرض كرد شیطان مرا رنج و عذاب رسانید.
4. (سلام علی ابراهیم، كذلك نجزی المحسنین، انه من عبادنا المؤمنین)؛ [6] سلام و تحیت خدا بر ابراهیم باد. ما نیكوكاران را این چنین پاداش می دهیم. زیرا او از بندگان با ایمان بود.
5. (لن یستنكف المسیح أن یكون عبدا لله)؛ [7] هرگز مسیح از بنده ی خدا بودن ابا و استنكاف ندارد...
6. (ذكر رحمة ربك عبده زكریا)؛ [8] یاد كن حكایت او را وقتی كه خدای خود را پنهانی و از صمیم قلب ندا كرد.
[1] مريم «19» آيه ي 93.
[2] صافات «37» آيه ي 81.
[3] صافات «37» آيه ي 81.
[4] ص «38» آيه ي 17.
[5] ص «38»، آيه ي 41.
[6] صافات «37»، آيه ي 109-111.
[7] نساء «4»، آيه ي 172.
[8] مريم «19»، آيه ي 2.